Son günlerde Türkiye’yi ayağa kaldıran çocuklara yönelik suçlarla ilgili İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nin hazırladığı raporda Türkiye’de cinsel istismar mağduru çocukların sayısı 80 bine ulaştı.
Vatan Gazetesi’nden Mert İnan’ın haberine göre; İstanbul Kemerburgaz Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dekanı Prof. Dr. Şükran Şıpka ve ekibinin, iki ay boyunca İstanbul, Ankara Baroları, Çocuk Merkezleri, Koruncuk Vakfı, avukat, hâkim ve çok sayıda sivil toplum kuruluşuyla görüşerek hazırladığı rapor tüyler ürpertti. Raporda, cinsel istismar mağduru sıfatıyla güvenlik birimlerine giden veya götürülen çocukların sayısının 80 bine ulaştığı belirtildi.
2012 yılı adli sicil istatistiklerine göre çocuklara yönelik cinsel istismar suçundan Cumhuriyet Başsavcılıklarına 33 bin 992 başvuru yapıldığı ve aynı yıl bu suç nedeniyle ceza mahkemelerinde 17 bin 589 dava açıldığı dile getirildi. Cinsel istismar mağduru çocukların yüzde 35’inin 11 yaşın altında olduğu, yüzde 21’inin erkek, yüzde 14’ünün ise kız çocuklarının oluşturduğu ifade edildi.
‘Suçlu en yakınımızda’
Araştırmaya göre çocuklara yönelik saldırılar genellikle en yakın olan kişilerden kaynaklanıyor. Saldırılar daha çok aile içinde meydana geliyor ve babalar, ağabeyler, dedeler ve yakın akrabalar şeklinde sıralanıyor. Aile dışında ise komşular, öğretmenler ve doktorlar da istismar suçunu işleyenler arasında. Saldırıya uğrayan çocukların cezalandırılma, kimsenin inanmayacağı düşüncesi, utanma, sevdiklerinin sorun yaşayacağı korkusu nedeniyle istismarı saklayabileceği belirtiliyor.
Doğru bilinen yanlışlar
Araştırmada kamuoyunda doğru bilinen yanlışlar da maddeler halinde sıralandı..
– Yanlış: Çocuklar cinsel istismarı hayal güçlerinin genişliği nedeniyle uydururlar.
– Doğru: Çocuklar bu konuda genellikle yalan söylemez. İlk kural çocuğa inanmaktır.
– Yanlış: Yaşanmış bir iki olay önemli değil. Çocuklar olan biteni çabuk unuturlar.
– Doğru: Bir kez olan ya da tekrarlayan cinsel istismar çocuğun ruhsal ve fiziksel sağlığı açısından ciddi derecede zarar verir.
– Yanlış: Olayı provoke eden çocuklar, şirin ve cazip kız çocuklar, evden kaçan çocuklar, ihmal edilmiş çocuklar.
– Doğru: Mağdurlar her sosyo-ekonomik ve her sosyo-kültürel gruptan gelen kız ve erkek çocuklar olabilir.
– Yanlış: Parklar, genel tuvaletler, ıssız sokaklar, karanlık yerler, boş inşaat sahaları tehlikeli bölgelerdir.
– Doğru: Olayın olduğu yer genellikle ev, okul, ev ile okul arasındaki yol gibi çocuğun içinde bulunduğu yakın çevresidir.
– Yanlış: İstismarcılar genellikle yaşlı ve yabancı erkeklerle sokakta yaşayan kimsesiz insanlardır.
– Doğru: Olayların yüzde 80-95’inde fail 20-40 yaşları arasındaki, mağdur tarafından tanınan evli ve çocuklu erkeklerdir.
– Yanlış: Marjinal ortamlarda ortaya çıkar, muhafazakâr veya tutucu ortamlarda ortaya çıkmaz.
– Doğru: Çocuklara yönelik cinsel taciz, tüm ortamlarda ve istisnasız tüm sosyal sınıflarda görülebilir
